Bóg, który się schował

Gata

nie ma wierzących-niepraktykujących. wierzysz lub nie. wiara to wypełnianie i ponoszenie odpowiedzialności za decyzję o tej wierze.

Partyzant K

tartak wyrazów

Gata

śmiesznego nie ma nic. wszystko zależy od Ciebie. wiara jest tylko Twoja. i nkt nie powinien krytykować.

Partyzant K

Ja mam problem z tymi modlitwami i poświęcaniem Bogu czasu, ale się staram, jest dla mnie ważny, tylko jeszcze szykuję mu miejsce w swoim świecie. Układam go dopiero, jestem młoda, chociaż to nie wymówka. Naprawdę siłę mi dają te chwile kiedy rozmawiam z Bogiem i czuję, że wierzę.

Ktoś mówił o spowiedzi, że to nie jest rozmowa z Bogiem.
Kurczę, ale ja po spowiedzi czuję się taka... czysta. Pozytywniej jest.
Chociaż często zaraz popadam w grzechy, ale to piękne jest, ta chwila.

Gata

moim zdaniem spowiedź i poczucie czystości po niej to siła sugestii. kiedyś wymiotowałam i byłam chora, gorączka i te sprawy, w drodze do berlina, mama dała mi tabletkę, która miała mi pomóc. i pomogła. okazało się to coś przeciwbólowego. ale wyleczyła mnie świadomość, że coś miało mnie wyleczyć. nawet jeśli brzmi to bezsensownie.

uważajcie mnie na antychrysta, wcielenie diabła, kogokolwiek, ale ja po prostu nie wierzę.

tartak wyrazów

Mam tak samo, chociaż mówienie o swoich grzechach nie przychodzi mi łatwo. Czuje się taka wtedy zdębiała. Tylko raz moja spowiedź była taka... luźna. Gdy prowadziłam rozmowę z księdzem.

Mergia

przeszłam chyba połowę możliwych stadiów wiary i nie wiary.

aktualnie jestem wierząca (i praktykująca) i wiem, że tak już po prostu będzie.
nie chcę tutaj wywlekac swoich mentalnych flaków, nie chcę pisac, jak do tego dochodziłam, co mną pokierowałó i co koniec końców wywnioskowałam. gdyby kogoś to wielce interesowało mogę się ewentualnie skusic na rozmowę.

w każdym razie - wiara to nie tylko uczynki księży, nie tylko dym kadzideł i radio maryja. chyba zbyt często patrzy się na religię przez pryzmat jej zewnętrznej otoczki. dla mnie tak zwany obrządek jest raczej reliktem tradycji (a jako tradycjonalistka jej zresztą nie odrzucam) a nie wiary samej w sobie, która w swej istocie nie potrzebuje całego materialnego splendoru.

poza tym - skoro mimo wielu sytuacji kryzysowych, podbramkowych, kapłanów którzy w ogóle nimi byc nie powinni, obłudy niektórych wiernych itp. Kościół nadal trwa i nadal ma wyznawców - to niemożliwe, żeby był dziełem wyłącznie człowieka. kiedyś to usłyszałam i sobie wzięłam do serca.

Partyzant K

Poza tym, w mediach mówi się praktycznie tylko o księżach gwałcicielach, księżach pedofilach i tym podobnych, a mówi się o tych księżach, którzy naprawdę całe swoje życie poświęcają Bogu?

Jak wspominałam, wykolejeńcy zdażają się też wśród nauczycieli, lekarzy. Czy przez to przestajemy chodzić do szkoły i uczymy się indywidualnie i czy leczymy się domowymi sposobami, a nie w przychodniach?

tartak wyrazów

Partyzant K

Moja wiara zawiera się w znacznym stopniu w tych słowach:

See I&I.
See I&I.
See I&I.
Can you see Jah love?
See I&I.
See I&I.
See I&I.
Can you feel Jah love?
Can you feel Jah love?

You teach me how to live.
You teach me how to love.
More I live, more I love.

lakoniczna

To może ja opiszę, dlaczego uważam, że księża są bardzo niefajni i co się działo u nas na Wielkanoc.
Otóż wszyscy szliśmy do kościoła. Pierwszego dnia każdy od osobna w kościele kto był {co trwało jakieś 2 godziny, bo w sumie sporo nas było} każdy musiał podejść do Bibli, kładąc tam rękę. A prawą położyć na serce i wypowiedzieć do mikrofonu Przyrzekam wierność Chrystusowi. I tak każdy z osobna.

Następnego dnia wszyscy całą rodziną podchodziliśmy pod ołtarz, trzymając się za rękę. Dzieci musiały pocałować rodziców w dłoń, a potem rodzeństwo siebie normalnie w usta.
Według mnie to było nieco chore. Bo przecież rozumiem okres Wielkiej Nocy i okej, no ale przecież jeżeli małżeństwo idzie razem do kościoła, a są ze sobą pokłóceni i może nie mają ochoty cmokać w miejscu publicznym. Jeszcze przy innych -.-

Gata

a i owszem. pojebańcy są wszędzie. na ulicach i w kościołach. w szkołach i sklepach. kościół nadal trwa, trwać będzie. poglądy mamy różne, ale z mojej strony to po prostu coraz większa obłuda. ostatnio przecież jest moda na bycie wierzącym. szkoda tylko, że tych prawdziwych katolików to ja mogę policzyć na jednej ręce. nawet kobieta, która częsciowo mnie wychowała jest kłamliwą żmiją we wszystkim co robi. szukanie ziarnka prawdy w tym wszystkim nie ma dla mnie po prosut sensu.
poza tym...

co ja się będę tłumaczyć. proste pytanie, prosta odpowiedź: wierzysz lub nie?
nie.

Partyzant K

Gata, w tym rzecz, że ja jako osoba wierząca, a także zgodna z własnymi przekonaniami - cudzej wiary oceniać nie będę. Nie będę oceniać tego czy kobieta jest w kościele pierwszą w kolejce do komunii, a potem pędzącą na spotkanie z kochankiem.

Hm, lakoniczna... pierwszy raz spotykam się z czymś takim co opisałaś, więc nie bardzo to obczajam.

Gata

i bardzo dobrze. ja tylko chciałam przedstawić jasno swój pogląd. myślę, że z sukcesem.