miłość od pierwszego wejrzenia.

_hemoglobina.

wierzycie w taką miłość?
czy jest to możliwe?

Partyzant K

Od pierwszego wejrzenia to możemy się zauroczyć.
Miłość to coś więcej, zaufanie, na które trzeba pracować dłużej niż chwilę.

psychologique

Od pierwszego wejrzenia, nie. Myślę tak jak partyzantka. A poza tym, miłość od pierwszego wejrzenia to przecież tylko miłość do wyglądu zewnętrznego. A co charakterem?

_hemoglobina.

dokładnie. O miłości możemy powiedzieć, gdy już poznamy tę osobę. Fascynacja, zauroczenie, możemy 'poczuć' od pierwszego wejrzenia.

Partyzantka mądrze pisze.

Szatin

Może nie tyle do pierwszego wejrzenia, co od pierwszej rozmowy. Tak, wtedy mamy jakiś taki zarys człowieka. Fakt, że przeinaczony, niedokładny itd., ale jakiś zawsze jest. I to może sprawić, że się zakochamy, ale, jak się później zapewne okaże, z czasem to uczucie będzie wzrastało, pogłębiało się - i zobaczymy, że to, co było na początku, było tylko malutką, nic nieznaczącą namiastką.

Chyba.

Partyzant K

Ja ostatnio usłyszałam bardzo mądrą rzecz apropo fascynacji czyimś... hm, czyjąś zewnętrznością. Jakie proste, a jakie mądre.

Wiesz, to że jest ładny, nie znaczy, że jest fajny.

Zabiła mnie tym. =D

Tuff

Nie ma miłości od pierwszego wejrzenia. Jest to wymysł hollywoodzki.
Poznając nowych ludzi to coś sprawia, że intrygują i chcemy ich poznać. Później może się okazać, że to właśnie miłość, ale równocześnie przyjaźń czy zwykła znajomość. Osobę najbliższą obdarowujemy miłością, a nowo poznani nas fascynują.

lakoniczna

Zakochać nie, bo jak sobie wyobrażasz miłość do osoby, której się nie zna? Trzeba poznać, wiedzieć jaki ten ktoś jest, a nie tylko po wyglądzie.
Można się zauroczyć/ mieć motylki w brzuchu xp

Szatin

tartak wyrazów

Mergia

sztuczny twór (może byc, że wmówiony), ale jaki malowniczy ;).

Tuff

Mergia

Szatin

Swoją drogą przypomniał mi się wiersz królowej Wisławy ; )

Oboje są przekonani,
że połączyło ich uczucie nagłe.
Piękna jest taka pewność,
ale niepewność piękniejsza.

Sądzą, że skoro nie znali się wcześniej,
nic między nimi nigdy się nie działo.
A co na to ulice, schody, korytarze,
na których mogli sie od dawna mijać?

Chciałabym ich zapytać,
czy nie pamiętają-
może w drzwiach obrotowych
kiedyś twarzą w twarz?
jakieś "przepraszam" w ścisku?
głos "pomyłka" w słuchawce?
- ale znam ich odpowiedź.
Nie, nie pamiętają.

Bardzo by ich zdziwiło,
że od dłuższego już czasu
bawił sie nimi przypadek.

Jeszcze nie całkiem gotów
zamienić się dla nich w los,
zbliżał ich i oddalał,
zabiegał im drogę
i tłumiąc chichot
odskakiwał w bok.

Były znaki, sygnały,
cóż z tego, że nieczytelne.
Może trzy lata temu
albo w zeszły wtorek
pewien listek przefrunął
z ramienia na ramię?
Było coś zgubionego i podniesionego.
Kto wie, czy już nie piłka
w zaroślach dzieciństwa?

Były klamki i dzwonki,
na których zawczasu
dotyk kładł się na dotyk.
Walizki obok siebie w przechowalni.
Był może pewnej nocy jednakowy sen,
natychmiast po zbudzeniu zamazany.

Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie.

Astre