kabelkowe znajomości

Amicalle

dokładnie, dokładnie :)

Szatin

Ja mocno trzymam się zdania, że nic nie zastąpi uścisku przyjaciela i jego pozytywnego spojrzenia i uśmiechu. Może nam się dobrze rozmawiać z kimś, z kim łączy nas serwer. Możemy się sobie zwierzać i pomagać. Jednak to nie będzie przyjaźń, bo na wszystkie, wszystkie uczucia składają się nie tylko nasze emocje, ale też kontakt fizyczny. Czasem łatwiej jest rozmawiać szczerze z osobą, która w gruncie rzeczy nic o nas nie wie, ale to inna sprawa.

Zresztą, wychodzę z założenia, że pewnym można być tylko tego, co ma się ubrane. Nie potrafiłabym chyba tak zupełnie, do końca zaufać osobie, której nie ma koło mnie. Prawdopodobnie miałabym, mimo wszystko, wątpliwości co do tego, kim jest.

Partyzant K

Ano właśnie, problem jest z zaufaniem. Ja przyjacielowi ufam w stu procentach. Więcej nawet. A nawet jeśli wierzę, że po drugiej stronie siedzi ktoś równy mnie, to zawsze pozostaje to 'ale'. W przyjaźni tego 'ale' nie ma.

Mergia

Partyzant K

Ja często wykorzystuję gadu do zapoznania się z kimś ze szkoły, chichichi, przylgnęło do mnie nawet 'molestowanie przez internet', można w ten sposób poznać wiele osób. Ale ja wiem kim są, oni zazwyczaj też wierzą kim jestem ja. : D

Mergia

można pozac i w poznawaniu nie widzę niczego złego, ale jak słyszę, ktoś z kimś pyka na gadu codziennie, a potem w szkole na korytarzu mijają się bez słowa, to mam ochotę nóż wyciągnąc i zadźgac.

Gata

czasem życie pcha Cię w dziwne objęcia, często nawet te internetowe. ciągle wierzę, że można tutaj budować zalążki przyjaźni, miłego, ciepłego uczucia, ale stopień jego realności/prawdziwości zostawiam do rozpatrzenia, bo w sumie to zależy. Zależy od poziomu zaufania i granicy naszych umysłów. Do jakiego miejsca jesteś w stanie uwierzyć i zaufać, a jaka linia dzieli cię od niemoralnie nieprzyjaznej nieprawdziwości. wszystko jest powiązane z naszymi poglądami i miejscem, do którego jesteśmy w stanie podejść bez wyrzutów sumienia.

Internet owszem, jest śliski i nieprzyjemny, jak powiedziała Mergia, ale to zależy od sposobu, w jaki chcemy go wykorzystać. To zależy od tego, czego oczekujemy od ludzi poznanych tam. To zależy od naszych predyspozycji. To w sumie zależy od człowieka... Nie wiem, jak definiujesz przyjaźń: może chcesz, by ta osoba była i słuchała/czytała, może potrzebujesz ciepłego uścisku, może potrzebujesz wyjścia na piwo, może potrzebujesz ramienia, by na nim płakać i bynajmniej ramię to wirtualnym być nie powinno, a może to ty chcesz słuchać, lub w tym wypadku czytać, to co ma ci do powiedzenia inna osoba...

dla mnie to temat dość dwuznaczny, jesli tak można go określić. znam ludzi kilka dobrych lat, a nasze ścieżki splotły się nie dzięki Internetowi, nie. byliśmy najlepszymi przyjaciółmi przez lata, a teraz jedynym co nam pozostało to Internet. tak się zdarzyło i trzeba to doceniać. owszem, bywają chwilę, kiedy wkurwiam się na cały świat, bo nie wiem co wszyscy mówią, bo przepuściłam kolejny dramat, bo umierają dziadkowie, a ja nie mogę być blisko, ale nie wiem, co by było, gdybym była obok, gdybym stała z głową przyjaciela na ramieniu. może czułabym presję, może to wszystko by mnie przytłoczyło, może przytłoczyłoby kogo innego, a może po prostu byśmy się pokłócili o najmniejszą, niewartościową rzecz. ja doceniam moc internetu. mieszkam tu i ciągle rozmawiam z ludźmi, których kocham i to chyba najważniejsze. nie rozmawiamy codziennie, często nawet raz na dwa tygodnie, ale ciągle rozmawiamy. zastanawiam się nawet czy to wszystko nie urosło, czy ta odległość nie sprawiła, że wszystko jest silniejsze i dojrzalsze.

ale z drugiej strony nigdy nie wiesz, czy osoba, z którą rozmawiasz właśnie przez Internet, osoba, której nigdy nie widziałeś nie jest nieprawdziwa i czy nie próbuje się tylko tobą zabawić. ale to jest chyba kwestia naszych granic i możliwości naszego zaufania, prawda?

Szaosze

Ja tam wierzę, ale może wynika to też z mojego założenia przyjaźni, chyba nieco bardziej innego od Waszych. Albowiem dla mnie przyjaźń nie polega na codziennym widywaniu się, codziennym rozmowom, codziennym spędzaniu wolnego czasu. Tak naprawdę kompletnie nie potrafię ująć pojęcia przyjaźń w jakiś sztywnych ramach, dla mnie to się czuję. To jest, albo tego nie ma.

Nie wiem, ogólnie rzadko używam tego określenia. Albo używam go bardzo ogólnie, tak no wiecie. Ogólnie oho mam przyjaciół, no bo mam. xd

Szatin

Szaosze

Dla mnie ważne jest też słowo, zrozumienie, porada. Dodatki cielesne to już inna kategoria. xd

Wiedziałam, że źle mnie zrozumiecie, to było do przewidzenia, ale nie potrafię tego dokładnie zakreślić. ; P Po prostu nie używam zbyt często słów przyjaciel, przyjaźń, bo są to słowa ogromne i przytłaczają mnie nieco. Chodziło mi tu bardziej o to, że na pytanie: masz przyjaciół, odpowiadam: mam. Ale nienawidzę kategoryzowania Ty jesteś mój przyjaciel Ty nie jesteś, a w efekcie temu co go tak nie nazywam mówię więcej. To wszystko jest strasznie rozległe i skomplikowane (niemalże tak jak życie Viloletty Villas : P) Jedni ludzie są mi bliżsi, drudzy dalsi. Jeśli świetnie bawię się z daną grupą ludzi i robię to często to czasami ot tak mówię - moi przyjaciele, choć niekoniecznie każdy z nich jest mi bardzo bliski. Mówię tak ogólnie, trochę bawiąc się tym słowem, bawiąc słowem, a nie czując. Dobra, i tak nie zrozumiecie moich emo wywodów. XDDD

rozkolyszswiat

Poznałam wielu ludzi przez internet, z wieloma łączyło mnie coś wiecej, bardziej się do nich przywiązałam, mogłam z nimi rozmawiać godzinami, o dupie maryni, czy o swoich problemach, o wszystkim o czym sie tylko dało.

Ale do czasu, teraz ogólnie mniej czasu spędzam przy komputerze, nie mam możliwosci na długie przesiadywanie na gadu, szkoła, życie prywatne itp. i teraz to się jakos wypaliło,
czuję, ze potrzebuje tego kogoś blisko, a nie po drugiej stronie monitora.

Przyjaźń dla mnie to nie tylko trajkotanie, sms-ki, gadu-gadu, ale to to, że ktoś jest blisko.

Funny Otherwise

psychologique

zakochałam się przez internet.
i tyle na ten temat.

Szatin

_hemoglobina.

ostatnio przekonałam się, że czasami niewarto.