Muszę skończyć rozdział! Rzym płonie!

Szatin

- czyli książki, od których nie możecie się oderwać.

Są takie pozycje, które po przeczytaniu nie dają nam spokoju. Chodzą za nami jak Anioł Stróż, wszystko z nimi kojarzymy, a często na nich opieramy nawet swój pogląd na pewne sprawy.

Jestem pewna, że macie takie książki. A więc: tytuł, autor, uzasadnienie.

Mergia

(swoją drogą - kiedy płonął Rzym, to akurat się oderwac autentycznie nie mogłam)

a takich to jest sporo, w sumie to boję się tutaj zbytnio nad tym rozwodzic, bo by mi wyszedł referat na miliard stron.

w każdym razie - po przeczytaniu któregokolwiek tomu ze sławetnej trylogii zbigniewa herberta ('barbarzyńca w ogrodzie', 'labirynt nad morzem', 'martwa natura z wędzidłem') myślę herbertem, mówię herbertem, piszę herbertem, widzę herbertem. to się walnie przyczyniło do ukrztałtowania mojego patrzenia na sztukę w ogóle - wprawdzie byłam już wtedy nieźle ukształtowana, ale w tamtym momencie to była prawdziwa wisienka na torcie.

zdarza mi się tak z romantykami i nie będę bawic się w szczegóły, bo przecież często są to po prostu poematy, które trudno książkami nazwac. tak czy owak - walnę sobie taki zastrzyk i potem rzucam na prawo i lewo cytatami i myślę i roztrząsam i rozpamiętuję.

i nigdy nie zapomnę czytania po raz pierwszy biografii machiavellego. wtedy chyba przez moment żyłam jego życiem, byłam tam a nie tu, wszystko mi się wygibnęło do góry nogami. w życiu czyjeś losy mnie aż tak nie pochłonęły, chociaż są setki postaci historycznych, które żyły ciekawiej. i potem, kiedy po raz pierwszy czytałam 'księcia'. to były czasy, kiedy czułam się po brzegi nasączona końcem XV wieku. zresztą to zamiłowanie hoduję do dziś.

i jeszcze dwa 'renesansy' levey'a ('wczesny' i 'dojrzały') - jeśli chodzi o kategorię sztukową - w życiu nie czytałam niczego lepszego. to było jak wejście w inny wymiar, przeoranie epoki, którą przecież dobrze znałam, z zupełnie innej strony. przy pomocy tych książek zajechałam strasznie daleko, dla mojej edukacji i świadomości jako przyszłego historyka sztuki to był kamień milowy. do dzisiaj zdaje mi się, że w dużym stopniu postrzegam renesans właśnie przez pryzmat myśli pana autora.

ciąg dalszy nastąpi.

tartak wyrazów

"Zmierzch" o tak, to na pewno. "Księżyc w nowiu" kontynuacja, goraco polecam.

Ksiażka jest wprost fenomenalna.
Więcej na [link widoczny dla zalogowanych](saga)

Amicalle

Och, są takie, które jak się zacznie wieczorem to się do 3-4 w nocy siedzi i siedzi!

Dla mnie taką książką była "Achaja" - każdy mi ją polecał, miałam wszystkie części w domu, ale jakoś nigdy mnie nie ciągnęło do niej. Dopiero po przeczytaniu innej książki Ziemiańskiego ('Toy Wars') zapragnęłam WIĘCEJ. I jak zaczęłam czytać to do którejś w nocy siedziałam, genialne! Postać Achai jest niesamowita, w dodatku Ziemiański pisze z humorem, więc w ogóle, och ach

Ale ja napisałam o takiej 'dosłownej' niemożności oderwania się.

Książki, które rozpamiętywałam to różne o narkotykach, zwłaszcza 'My, dzieci z dworca zoo' - swojego czasu mnie bardzo interesował ten temat.

No i 'Oskar i pani róża' Schmitta też bardzo lubię - tutaj szczególnie cytat "Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go pierwszy raz" do którego staram się stosować na co dzień :)

'Lot nad kukułczym gniazdem' też mnie zachwycił, o oddziale psychiatrycznym.

Ogólnie zauważyłam, że kręcą mnie książki o jakiś problemach, chorobach - narkotyki, psychole i różne choroby.

panna niczyja

rzeczywiście Achaja jest genialna, też nie mogłam sie od niej oderwać.

książki które uwielbiam najbardziej- 'Hobbit' i 'Władca pierścieni"
wspaniała wyobraźnia autora, wspaniały świat, wspaniała historia. dla mnie jest to przykład książek idealnych.

Mergia

tolkien zaiste wielki człowiek był.

Szatin

panna niczyja

Mergia

to jest niesamowite, że ja kiedyś z przyczyn od siebie nie zależnych zmuszona byłam porzucic 'mistrza i małgorzatę' i do dzisiaj nie znalazłam czasu na przeczytanie, ak mam zapchany książkowy grafik, a czasami mi to gdzieś umykało.

ale wchłonę, to z pewnością bo pamiętam że już to co wówczas zdążyłam przeczytac, zrobiło na mnie wrażenie.

Amicalle

panna niczyja

juz niejednokrotnie polecano mi 'Mistrza i Małgorzatę', będę musiała się wkońcu za to zabrać.

Tolkien to nie tylko Hobbit i Władca Pierścieni. to również Silmarillion, Niedokończone opowieści, Dzieci Hurina oraz kilka opowidań.

Mergia

e, hobbita nigdy specjalnym sentymentem nie darzyłam.

władce po raz pierwszy przeczytałam w wieku jakiś 11 lat, potem jeszcze wielokrotnie i pewnie nie raz z chęcią wrócę.
ale już nie traktuję tego jako najwyższej doskonałości, cóż.

Gata

powiedzcie mi, że jestem naiwnie dziecinna i niewyedukowana, ale powiem... HARRY POTTER!

_hemoglobina.

Szatin