co to jest?!

Amicalle

...czyli o najgorszych gatunkach, zespołach, piosenkach, jakie zostały przez Was zasłyszane.

oczywiście z uzasadnieniem. (nie 'bill jest pedałem' NIE jest uzasadnieniem)

i proszę, wysilcie się bardziej niż 'tokio hotel, blog27 i doda'.

tartak wyrazów

Tokio Hotel - dlatego iż ich muzyka do mnie NIE przemawia. Bardzo mnie denerwuje. A oni sami wyglądają na takich pseudo, niż gdyby byli oryginalni.

Szatin

Disco polo.

Powiecie mi, że przy tym można się świetnie bawić, że w całej swojej prostocie i kiczu jest świetnie, zabawne itd. Nie, nie dla mnie. To śmieszne, ale przy tej muzyce czuję się tak, jak wtedy, kiedy mam tzw. "doła". Nie mogę tego słuchać. Wszelkiego rodzaju Dody, Gosie Andrzejewicz, Tokio Hotele i in. to po prostu coś, co mi się nie podoba i co uważam za banał, ale disco polo wywołuje u mnie reakcje uczuleniowe.

Astre

Ja nie trawię techno. Każdą piosenką potrafię przeboleć, bo załóżmy, że ma jakiś tam sens, większy czy mniejszy, tekst, muzyka ciekawsza, ale do kurwy nędzy, co to jest techno? Gówno to jest. Nie ma w tym nic. Każda piosenka jest taka sama, polega na umc, umc, umc. To jest, jest, bez sensu, no. Nie potrafię podać konkretnego zespołu/'wykonawcy', na pewno DJ coś tam. Nie potrafię przeboleć takiej 'muzyki' :<
0 przesłania, 0 prawdziwej muzyki, 0 oryginalności.

psychologique

Tak jak Astre, techno jest chyba najgorszym typem 'muzyki', który mógł stworzyć człowiek. Kiedy przebywam w jednym pomieszczeniu z radiem, gdzie gra muzyka w tym stylu, to od razu boli głowa, od razu chce się wyjść. Nie wiem dlaczego ta muzyka tak na mnie działa, ale czy nie można tworzyć czegoś ambitniejszego niż 'umca, umca, umca'?
Jak dla mnie (i pewnie jak dla znacznej większości na tym forum) piosenka musi mieć i sens i przesłanie, którego techna NA PEWNO nie posiada.

tartak wyrazów

opieram przedmówczynie, techno i disco polo - jeden beznadziejny wózek.

Gata

na dzień dzisiejszy nie mogę powiedzieć, że jakiś gatunek muzyczny jest beznadziejny. są lepsze i gorsze, jak wszędzie. ale chyba kocham muzykę zbyt mocno, by silić się na takie słowa jak "złe", "okropne", "żałosne". muzyka jest muzyką, a w tym problem, że już nie ma czystych gatunków i prawdopodobnie już nigdy nie będzie. wszystko się miesza i miksuje, nie mamy już rock'n'rolla, nie mamy czystego popu, nie mamy nawet discopolo, bo wszystko czerpie z innych źródeł. w dwudziestym pierwszym wieku jest moda na łamanie konwenansów, więc to robimy. ostatnio, dobrze - pół roku temu, albo trochę wcześniej, znalazłam nawet taki gatunek... "electro-punk" się to nazywało. w czasie, kiedy różnice między metalem a popem się zacierają, wszystko jest możliwe.

muzyka jest ciągle muzyką. to ciągle dźwięk. to ciągle coś, co kocham. i chyba przemyślałam to na tyle, by umieć powiedzieć, że nic nie jest do końca "gównem". codziennie wynajduję inne rzeczy, które mnie inspirują, które bardzo lubią i darzę wielkim uczuciem. nigdy nie lubiłam hip hopu, ale mam teraz do niego słabość, szczególnie kiedy łączy się go z czymś w sposób nowy i oryginalny. techno nie jest złe, jeśli haczy o electro, a haczy bardzo mocno. więc mamy electro-indie co uwielbiam całym skrawkiem duszy. mamy psychodeliczny pop, czyli wielki paradoks, mamy do cholery jasnej emo, które emo do końca nigdy już nie będzie. w czasie, gdy można wymyślić tysiąc nowych gatunków, sztuką jest, by pokazać je w sposób zajebiście oryginalny, zapierający dech w piersiach. mi dech w piersiach zapiera ostatnio nancy sinatra w połączeniu z lee hazlewoodem, czysty pop, którego nigdy nie pomyślałam, że będę słuchać. nowa rihanna i jej "disturbia" również mnie zachwyca, a ponury głos scotta walkera jest zniewalający, chociaż zawsze myślałam, że będzie to zbyt mroczne.

muzyka jest muzyką, co powtarzam po raz setny. chyba kocham i doceniam ją zbyt mocno, by tak przekreślać każdy gatunek.

a faktem, że dziewczyny non stop piszą o porażce Gosi Andrzejewicz czy Tokio Hotel... tym to ja jestem już zmęczona. może nie są to zespoły dobre, ale zwracają naszą uwagę i chyba o to tu chodziło. to "Sztuka" komercyjna, by pokazać się, by zrobić show. to zespoły/wykonawcy, którym bardziej zależy na pieniążkach i grubych portfelach nich dźwiękach i muzyce samej w sobie. i te właśnie "muzyczne porażki" sprawiają, że doceniamy prawdziwą sztukę, umiejętność zabawy dźwiękami jeszcze bardziej.

Amicalle

co do techno, podzielam opinie panien wyżej. ale ale! proszę nie mylić techna z muzyką elektroniczną, która, przyznam się, jest całkiem znośna, a nawet więcej! (:

co do disco polo - nie wyobrażam sobie imprezy bez disco polo. no autentycznie ;d
przy takim czymś ludzie się najbardziej rozkręcają.

co do Andrzejewicz - uwielbiam się nabijać z jej 'odnalazłam siebie w Tobie', gdzie sapie w każdej linijce i w złych momentach łapie oddech, to jest boskie, hahaha!

Czego Kasia nie lubi? niemieckiej muzyki, jestem z góry uprzedzona (jedynie ramsztajna jakoś zniosę) - reszta nie, dla mnie ten język jest przeokropny!

Gata

Amicalle

tutaj akurat nie, ale często ludzie wrzucają to do jednego 'worka'.

Nefretari

Techno to syf.
I chodzi mi tutaj o coś w rodzaju 'manieczki', 'dolmel', 'jazdaa', nie mylić z pojęciem muzyki elektronicznej. Muzyka, która nie wnosi żadnych wartości i nie ma jakiegoś treściwego przekazu, a jest gruba przysypana amfetaminą.

lakoniczna

Nie znoszę techna, po prostu całym sercem nie trawię, nienawidzę ^ Moja przyjaciółka czasami tego słucha, a ja kompletnie jej nie rozumiem. Na dyskotekach to EWENTUALNIE jest do przyjęcia, żeby potańczyć, ale tak na codzień to nie. Podobno się strasznie uszy od tego psują, później bolą. I jeszcze te teksty, które mają tylko JEDNO na celu. Jest pięć, sześć żałosnych zdań, które się powtarzają w kółko macieju i podnieta

Gata

moim zdaniem to wszystko zalezy od interpretacji. od tego czego szukasz w muzyce, od tego, czym chcesz by była. niektórzy nie traktują jej tak powaznie jak inni, niektórzy uważają, że - wręcz przeciwnie - muzyka jest badrzo ważna. więc kiedy mówisz, że techno nie wnosi żadnych wartości, powinnaś zdefiniować punkt odniesienia, bo wszystko można rozpatrywać na co najmniej dwa sposoby. muzykę można rozpatrywać na dokładnie tyle, ilu ludzi jest na świecie. mój pan od fizyki mawiał, że nic nie jest ważne, jeśli nie ma punktu odniesienia. i tu go rozumiem.

Szatin

Nefretari

Gata - Tak i tu masz rację. U mnie słuchanie muzyki na rozrywce się nie kończy. Bo dla mnie liczy się jeszcze przekaz. Ktoś inny może czerpać wzór z czegoś całkiem innego. A muzykę przekładać na któryś tam plan. Chyba nie wzięłam tego pod uwagę ;)
Zresztą zauważyłam, że nasz gust muzyczny zależy od tego w jakim towarzystwie się ''obracamy''. Teraz tak myślę, że gdybym dorastała w gronie ludzi słuchających techno, z pewnością słuchałabym techno. Bo Ci ludzie byliby dla mnie autorytetem.
No, ale jeżeli ktoś słucha tego techno i jest szczęśliwy bo może się spotkać na manieczkach z przyjaciółmi i identyfikować się z tą grupą społeczną/subkulturą/ludzi słuchających techno. To ok. Już się odczepiam ;]